C’era una volta NL

Aan die ene droom die Paul Koenen altijd is bijgebleven, besteedde hij nooit veel aandacht. Totdat hij in een kast in een verlaten kamer van zijn eigen huis op zoek ging naar een herinnering. Terwijl hij één voor één de lades opentrok, ervoer hij ineens een déjà vu: dit had hij eens eerder beleefd, in die droom. In één klap was hij zich bewust van zijn neiging om terug te blikken, om vast te leggen van wat is geweest.Afgelopen voorjaar fotografeerde hij in Italië in een aantal verlaten huizen. De foto’s vormen een verslag van een zoektocht naar de verloren tijd, dat opgeslagen weefsel van herinneringen, en een stille hommage aan de levens die er zich ooit in hebben genesteld. Twee rijwielen in een kelder, achtergelaten om ze gauw weer op te halen. Een rommelige slaapkamer met een op het oog nog vers beslapen bed; mogelijk had de bewoner haast om weg te geraken – maar niet voorgoed. In een keukentje met een tafel, een stoel en de rommel aan de kant was het vergankelijkheid die de bewoners uiteindelijk heeft verjaagd.

Wido Smeets.